Περί γενέσεως Άβελ και ων αυτός τε και ο αδελφός αυτού Κάιν ιερουργούσιν: Ερμηνεία του χωρίου 4.2-4 της Γενέσεως.
Περί του το χείρον τω κρείττονι φιλείν επιτίθεσθαι: Ερμηνεία του χωρίου 4.8-15 της Γενέσεως, που αναφέρεται στον φόνο του Άβελ από τον Κάιν.
Ο Φίλων ήταν Ελληνοϊουδαίος φιλόσοφος των αρχών του 1ου μ.Χ. αιώνα. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, κύρια εστία της ιουδαϊκής διασποράς και ταυτόχρονα κέντρο του ελληνικού πολιτισμού. Ο ίδιος συγκατέλεγε τον εαυτό του στους Έλληνες, ως μητρική γλώσσα είχε την ελληνική, είχε λάβει ιδιαίτερη φιλοσοφική και φιλολογική μόρφωση και έγραφε κατά το αττικό πρότυπο. Τα έργα του, από τα οποία μερικά έχουν χαθεί, διαιρούνται συνήθως σε έργα φιλοσοφικού καθαρά περιεχομένου, υπομνήματα στην Πεντάτευχο, συγγράμματα που αναφέρονται στην ιουδαϊκή θρησκεία και έργα απολογητικά. Η σημασία του Φίλωνα είναι μεγάλη για την ιστορία του χριστιανισμού. Από το έργο του αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες για τον θρησκευτικό βίο των εξελληνισμένων Ιουδαίων της διασποράς κατά τους χρόνους του Χριστού και των Αποστόλων. Τα χωρία από τα έργα Ελλήνων συγγραφέων που χάθηκαν, τα οποία παρατίθενται στο έργο του, καθώς και τα δάνεια από την ελληνική φιλοσοφία στο σύνολο της και τη μυστική θεολογία αναδεικνύουν τα συγγράμματά του σε πολύτιμη πηγή φιλολογικής, φιλοσοφικής και θρησκειολογικής έρευνας.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]