Στηριγμένος στον χαμένο Προτρεπτικό του Αριστοτέλη, στους πλατωνικούς διαλόγους και στον επίσης χαμένο Προτρεπτικό κάποιου άγνωστου σοφιστή του 5ου/4ου αι. π.Χ., ο Ιάμβλιχος αναπτύσσει τα επιχειρήματα με τα οποία προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη για τη χρησιμότητα της ενασχόλησης με τη φιλοσοφία. Στο τέλος παραθέτει έναν κατάλογο με τα βασικότερα πυθαγόρεια παραγγέλματα και την ερμηνεία τους.
Ο Ιάμβλιχος, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους και διαμορφωτές της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας, γεννήθηκε περί το 270 μ.Χ. (κατ` άλλους το 250) στη Χαλκίδα της Κοίλης Συρίας, τη σημερινή Κιννισρίν μεταξύ Λιβάνου και Αντιλιβάνου. Πιθανώς, όταν ο μαθητής του ο Σώπατρος θανατώθηκε από τον Κωνσταντίνο, περί το 330, ο Ιάμβλιχος δεν ζούσε. Καταγόταν από επιφανή οικογένεια και υπήρξε μαθητής του Ανατόλιου και του Πορφύριου στη Ρώμη, όπου οι δύο αυτοί φιλόσοφοι διηύθυναν τη νεοπλατωνική σχολή που είχε ιδρύσει εκεί ο Πλωτίνος. Αργότερα διαφώνησε με τον Πορφύριο και μετέβη στην ιδιαίτερή του πατρίδα, όπου ίδρυσε δική του νεοπλατωνική σχολή. Ο Ιάμβλιχος θεωρείται ο εισηγητής της μαγείας στον νεοπλατωνισμό, με τη μορφή μιας ανώτερης τελετουργικής πρακτικής η οποία ονομαζόταν θεουργία. Στη φιλοσοφία του βρίσκουν τη θεωρητική τους θεμελίωση κάθε λογής μαγικές τελετουργίες, μαντικές και αστρολογικές προβλέψεις, καθώς και διάφορα δαιμονικά όντα (αρχάγγελοι, άγγελοι, δαίμονες, άρχοντες, πνεύματα κ.ά.), όλα τους προερχόμενα από τον ανατολικό μυστικισμό. Η παράδοση αναφέρει πως ο ίδιος ο Ιάμβλιχος προέβαινε σε μαγικές τελετές και πραγματοποιούσε θαύματα, και γι` αυτό έμεινε γνωστός με την προσωνυμία `θείος`.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]