ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ: Αναφορά στην Ελένη και στη στοργή των θεών προς αυτή, και αποκατάσταση του Πάρη. Μέσω αυτών εγκώμιο στην ομορφιά, από την οποία νικιούνται και οι θεοί, επίκριση των Εριστικών και αναφορά σε πανελλήνιες ιδέες.
ΒΟΥΣΙΡΙΣ: Επίκριση του Αθηναίου σοφιστή Πολυκράτη, επειδή συνέγραψε απολογία του Αιγύπτιου Βουσίριδος και κατηγορία κατά του Σωκράτη.
ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ: Παραινετικός και διδακτικός λόγος για ζητήματα ηθικής της καθημερινής ζωής.
ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΚΛΕΑ: Παραινετικός λόγος προς τον Νικοκλή, βασιλιά της Σαλαμίνας της Κύπρου. Το πρότυπο του άριστου μονάρχη και ο ορθός τρόπος διακυβέρνησης.
ΝΙΚΟΚΛΗΣ Ή ΚΥΠΡΙΟΙ: Ομιλία του Νικοκλή προς τους υπηκόους του, χαρακτηριστική των μοναρχικών αντιλήψεων της εποχής.
ΕΥΑΓΟΡΑΣ: Εγκώμιο του θανόντος βασιλιά, κατά τρόπο που σκιαγραφεί τη γενική εικόνα του μονάρχη.
Ο Ισοκράτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 436 π.Χ. Έλαβε επιμελημένη παιδεία και άσκησε κατ’ αρχάς το επάγγελμα του λογογράφου και αργότερα του ρητοροδιδάσκαλου σε δική του σχολή. Η ανάμειξή του στα κοινά ήταν έμμεση, και με τους λόγους του προσπάθησε να παρέμβει στην πολιτική της Αθήνας, εκφράζοντας πανελλήνιες ιδέες. Δημιούργησε επίσης φιλικές σχέσεις με βασιλείς και ηγεμόνες της εποχής, μεταξύ των οποίων και με τον Φίλιππο. Πέθανε το 338 π.Χ., λίγο μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, απέχοντας εκούσια από τη λήψη της τροφής. Ο Ισοκράτης, μεγάλος τεχνίτης του λόγου, άσκησε ισχυρή επίδραση στους μεταγενέστερους ως προς τη γλώσσα και το ύφος. Σώζονται 21 λόγοι του, 9 επιστολές και μερικά αποσπάσματα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]