Σε ημερολογιακή εγγραφή του 1946 ο Γεώργιος Δροσίνης σημειώνει και τα ακόλουθα: «Αν αφαιρέσει κανένας τα 5 πρώτα νηπιακά έτη, και τι δεν έχουν αποθηκευθεί στα απέραντα βάθη της μνήμης! Πόσες ζωές και θάνατοι συγγενών, φίλων, γνωστών και αγνώστων. Πόσες δόξες, που έλαμψαν σαν μετέωρα και σβήστηκαν! Πόσους πολέμους, που θυμούμαι, αρχίζοντας από τον Γαλλογερμανικό του 1870. Πόσες πολιτικές αναστατώσεις στον τόπο μας! Μυριάδες μυριάδων κύτταρα του εγκεφάλου μου εργάζονται για να συντάξουν το υλικό αυτό ακούραστα. Και στο τέλος θα χαθεί όλο μεμιάς, σαν καταποντισμένο φορτίο καραβιού, στα βάθη ενός τάφου! Θα περισωθεί μόνον ό,τι πρόφτασε κανείς με θύμηση να γράψει. Έτσι από τη δική μου ζωή θα μείνουν τα Σκόρπια φύλλα της. (...) Ούτε έχουν συστηματική ιστορική σειρά, ούτε και την ελάχιστη πηγή, την επικυρωμένη από ντοκουμέντα. Δεν κατόρθωσα να κρατήσω ημερολόγιο, κι ούτε καν σημειώσεις από τη ζωή μου. Έγραψα ό,τι έγραψα στα Σκόρπια φύλλα μόνο με τη βοήθεια της μνήμης μου, ανακατωμένα.» Από τη σειρά αυτή των αναμνήσεων και από τα προσωπικά του ημερολόγια, η έκδοση των οποίων θα επακολουθήσει, θα φανεί, υποθέτω, ότι ο Δροσίνης δεν ήταν μόνο λογοτέχνης. Παράλληλα προς το λογοτεχνικό του έργο ανέπτυξε κι ένα πλήθος άλλες δραστηριότητες, παρεμβαίνοντας έτσι δραστικά στην πολιτισμική ζωή του τόπου.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]