«Ήταν κάποτε ο παράδεισος. Ένα προσήλιο ορεινό χωριό στις πλαγιές του Ερύμανθου. Εκεί μεγάλωνε ένα παιδί. Η αθώα ματιά του ερμήνευε τον κόσμο. Παρατηρούσε τα πάντα γύρω του με αίσθηση και χιούμορ, χάνοντας ανεπαίσθητα την παιδικότητά του καθώς μεγάλωνε. . . Τότε ήρθε και ο πόλεμος - ο πρώτος με τον εξωτερικό εχθρό, ο δεύτερος με τ` αδέρφια. Φόβο είχαν πια οι εξωδουλειές, φόβο και η κάμαρη. . .». Η γλαφυρή και ρεαλιστική πένα του βραβευμένου συγγραφέα, η απέριττη και μεστή του γλώσσα τον καθιστούν γνήσιο εκφραστή της λαϊκής συνείδησης της φτωχής, νεότερης Ελλάδας, σε δεκαετίες που η πατρίδα σπρώχνει τα παιδιά της στα βαπόρια, ή στα ξένα. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
