Η Εκπαιδευτική Αξιολόγηση, βασικό αντικείμενο της Σχολικής Παιδαγωγικής, δεν διδάσκεται κατά τρόπο συστηματικό στα Παιδαγωγικά Τμήματα και στους Τομείς Παιδαγωγικής των πανεπιστημίων της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εκφέρεται από τους καθ’ ύλην αρμοδίους, δηλαδή τους εκπαιδευτικούς, επιστημονικός λόγος περί βαθμολογίας και αξιολογήσεως, αλλά να προβάλλονται σχετικώς πολλές και διάφορες απόψεις, από κοινότοπες μέχρι άτοπες. Η εσφαλμένη αντίληψη της συνδικαλιστικής ηγεσίας των εκπαιδευτικών, η οποία εξακολουθεί να ταυτίζει την βαθμολογία με την αξιολόγηση, σε συνδυασμό με τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος από τον επιθεωρητή, οδήγησαν τα τελευταία χρόνια σε μια γενικότερη παρανόηση και παράλληλη παραγνώριση της σημασίας την οποίαν έχει η επανατροφοδότηση, η βασική δηλαδή λειτουργία της αξιολογήσεως, για οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια, και συνεπώς και για την εκπαίδευση. Είναι καιρός λοιπόν να αποκατασταθούν τα πράγματα στις ορθές διαστάσεις τους και να βρει ξανά η αξιολόγηση την θέση την οποία πρέπει να έχει στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στο βιβλίο ελέγχονται τα παιδαγωγικά, τα ψυχολογικά και τα κοινωνιολογικά επιχειρήματα, τα οποία προβάλλονται κατά τις σχετικές συζητήσεις και στα οποία υποτίθεται ότι στηρίζονται οι διάφορες ρυθμίσεις και οι συχνές παλινωδίες του Υπουργείου Παιδείας κατά τα τελευταία χρόνια, οι σχετικές με την αξιολόγηση και την βαθμολογία στο Δημοτικό Σχολείο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]