Το πρώτο που έβαλε στο νου του, ήταν πως οι εποχές εκείνες και ετούτες που ζούσε έμοιαζαν πολύ και πως οι δολοπλοκίες και οι ίντριγκες για κέρδη και αξιώματα που γίνονταν τότε ήσαν ίδιες με εκείνες που γίνονται και τώρα. Ο τρόπος και τα ρούχα ήσαν που άλλαζαν. Έτσι και έβαζε τους βυζαντινούς να φορέσουν σύγχρονα ρούχα και να κινηθούν σε σημερινούς χώρους, σε τίποτα δεν θα διέφερε το τότε με το τώρα. Ένιωσε μια πίκρα να έρχεται και να στεριώνει στα χείλη του. «Κρίμα» σκέφτηκε. «Η τεχνολογία προχωράει, οι μηχανές αλλάζουν, μόνο οι άνθρωποι μένουνε ίδιοι». (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
