Μία επιστολή που δεν γράφεται με την προοπτική να επιδοθεί σ` αυτόν προς τον οποίο νοερά απευθύνεται· που θέλει απλώς να ψηλαφίσει το κενό της απουσίας του, να συναρμολογήσει λόγια που ειπώθηκαν ή υπονοήθηκαν, κινήσεις ανεπαίσθητες και χειρονομίες που έμειναν για μια στιγμή μετέωρες στον αέρα, μία τέτοια επιστολή δεν υποκαθιστά παρά τη σιωπή του αποστολέα. Καλά καλά δεν υπάρχει ούτε αποστολέας· υπάρχει μόνο μία απροσδιόριστη, έντονη ωστόσο, ανάγκη για επικοινωνία με τον «άλλο» που κρύβεται μέσα στον καθένα και που κάποτε διεκδικεί επιτακτικά το πρόσωπό του - ή το προσωπείο του.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
