ΤΟ ΑΣΦΑΛΕΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
Από τότε που κρυφαγκάλιασα τη Μινοδίκη
και της έδωσα αιώνιους όρκους
στο κατώϊ του γερ` Αναστάση στη Χούτσαινα
λίγα δεν έγιναν σ` αυτή την οικουμένη.
Γκρεμίστηκαν βασίλεια, πάτησαν το φεγγάρι
σκοτώσανε τους Κένεντυ και αυτοκτόνησε η Άρτεμη
που αγάπησε θανατερά έναν αλλόφυλο
τον άπιστο Βιθέντε.
Γίνηκαν κι άλλα πιο τρομερά, πιο αβάσταχτα
μα εγώ δεν πρόδωσα ποτέ τη Μινοδίκη μου
η εντάφια πέτρα της που σφράγισε τα χρόνια μου
βεβαιώνει το ασφαλές του λόγου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]