Η κτίση ήταν και είναι μια διαρκής πηγή ομορφιάς και ζωής, αλλά και μια διαρκής πηγή προβλημάτων και ερωτημάτων για το σκεπτόμενο άνθρωπο. Η εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου και ο θαυμαστός τρόπος λειτουργίας του του προκάλεσαν την ανάγκη και το ενδιαφέρον να μάθει για την αρχική του προέλευση, να ερευνήσει και να ερμηνεύσει τα φαινόμενα και να εξακριβώσει τη σκοπιμότητα που εξυπηρετεί. Η διαπίστωση ακόμη ότι η ύπαρξη της κτίσεως είναι απαραίτητη και για τη δική του ύπαρξη, επιβίωση και εξέλιξη, ότι δηλαδή βρίσκεται σε άμεση σχέση και εξάρτηση μαζί της, τον οδήγησαν στην αναζήτηση και την αξιολόγηση του περιεχομένου αυτής της σχέσεως. Αναζήτησε από νωρίς το δημιουργό της και το δημιουργό του εαυτού του χωρίς όμως να έχει την ανάλογη εμπειρία ούτε τα απαραίτητα στηρίγματα σε σχετικές πληροφορίες. Η σκέψη και η φαντασία ήταν οι μοναδικοί του σύμμαχοι, οι οποίοι ως ένα σημείο κατευθύνονταν από την ενστικτώδη θρησκευτικότητά του. Σ` αυτό οφείλεται το γεγονός ότι στους αρχαίους λαούς κτίση και άνθρωπος αποτελούν τα βασικά αντικείμενα της μυθολογίας, της θρησκείας και της φιλοσοφίας. Όλες αυτές οι περιοχές είναι διαποτισμένες από μια έντονη θρησκευτικότητα. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]