Μολονότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει στην Ελλάδα σημαντικά βήματα αναγνώρισης της κοινωνιολογίας και της ανθρωπολογίας της υγείας ως επιστημονικών κλάδων, η συνομιλία μεταξύ των δύο είναι περιορισμένη ενώ σπανίζουν οι κοινές τους εκδηλώσεις. Αυτό συμβαίνει παρά το ότι η κοινωνιολογία και η ανθρωπολογία όλο και περισσότερο συγκλίνουν καλύπτοντας κοινά πεδία ενδιαφέροντος. Αντί όμως το ερευνητικό έργο της μίας να εμπλουτίζεται από αυτό της άλλης μέσω μίας διεπιστημονικής προσέγγισης, η ερευνητική δραστηριότητα λαμβάνει χώρα ωσάν οι δύο αυτές επιστήμες να είναι διακριτές και περιχαρακωμένες στα όριά τους. Παρόλα αυτά, η τάση τα εν λόγω όρια να καθίστανται όλο και περισσότερο δυσδιάκριτα, ενδυναμώνεται. Σε αυτό συνέβαλε η διατύπωση των μεταδομικών, μετανεωτερικών και φεμινιστικών θεωριών για το σώμα, οι οποίες αμφισβήτησαν την `επιστημονικότητα`, την `αντικειμενικότητα` και την `πολιτική ουδετερότητα` της βιοϊατρικής γνώσης. Οι εξελίξεις αυτές στο θεωρητικό και επιστημολογικό πεδίο ευνοούν τα εγχειρήματα διεπιστημονικών προσεγγίσεων, ενσωματώνοντας στοιχεία από διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο παρών τόμος επιχειρεί να συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή, περιλαμβάνοντας κείμενα ανθρωπολόγων, κοινωνιολόγων καθώς και άλλων επιστημόνων που ασχολούνται με την υγεία, προσεγγίζοντας διαφορετικές πτυχές του πεδίου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
