(...) Προσπάθησα λοιπόν να φτιάξω μια Ανθολογία κειμένων με θέμα τα ζώα και τη σχέση μας μαζί τους, στην οποία να αντιπροσωπεύονται όσο το δυνατόν ικανοποιητικότερα διαφορετικές περίοδοι της νεοελληνικής πεζογραφίας, διαφορετικά στυλ γραφής, διαφορετικά είδη λόγου (χρονογράφημα, άρθρο, διήγημα και ένα - αυτοτελές - απόσπασμα μυθιστορήματος), διαφορετικές γωνίες από τις οποίες είδαν το θέμα οι συγγραφείς και τέλος (επειδή δεν υπάρχουν κατώτερα πλάσματα) ιστορίες για όσο το δυνατόν περισσότερα είδη ζώων (από τους σκύλους, τις γάτες και τα άλογα μέχρι τις φώκιες, τις αρκούδες και τα πετεινά του ουρανού).
Μεσ` από ένα τεράστιο υλικό που είχε συγκεντρωθεί (το οποίο συνεχώς πλουτιζόταν), είχα να επιλέξω, με τα παραπάνω κριτήρια, τα κείμενα που θα περιλαμβάνονταν τελικά στον πεπερασμένο χώρο ενός τόμου. Σύντομα αντιλήφθηκα τη δυσκολία του εγχειρήματος, παραμέρισα την αυστηρότητα των φιλολογικών κριτηρίων και προέκρινα μια πιο προσωπική, συναισθηματική λύση. Έτσι, το αναπόφευκτο υποκειμενικό στοιχείο, εγγενές πρόβλημα κάθε ανθολόγησης, ίσως κάποιοι θεωρήσουν πως πήρε εδώ και μια χροιά αυθαιρεσίας. Το αποτέλεσμα πάντως είναι αυτό - ένα προσωπικό διάλεγμα, και απ` αυτό ας κριθούν το γούστο και η ικανότητά μου. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
