Συμπληρώθηκαν ήδη 20 χρόνια από την πρώτη έκδοση της `Ανθολογίας Γαλλικής Ποίησης` (από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας), 1988. Το ενδιαφέρον και η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού στο ανθολογικό αυτό εγχείρημα επιβεβαιώνει το γεγονός ότι καμία γλώσσα, κανένας πολιτισμός δεν είναι εντελώς αυτάρκης και ότι χρειάζεται το μπόλιασμα για να υπάρξει μια καινούργια ανθοφορία. Σε ορισμένες τέχνες η συνάντηση και η επαφή είναι εύκολη, καθώς η γλώσσα είναι διεθνής, όπως στη μουσική και τη ζωγραφική. Στην ποίηση υπάρχει το φράγμα της γλώσσας. Και η μετάφραση αυτόν το ρόλο ακριβώς έρχεται να επιτελέσει: να καταργήσει δηλαδή το φράγμα και να ανοίξει νέους ορίζοντες. Το ότι υπάρχουν ακόμη εραστές και αναγνώστες της ποίησης, παρ` όλες τις σύγχρονες ανταγωνιστικές σειρήνες, δείχνει πόσο παρηγορητικός είναι ο ποιητικός λόγος στις μέρες μας. Η τέταρτη έκδοση της ανθολογίας αυτής είναι εμπλουτισμένη με 11 επιπλέον ποιητές, αλλά και με αρκετά επιπλέον ποιήματα από τους ανθολογούμενους στην πρώτη έκδοση. Συνολικά ανθολογούνται 60 ποιητές. Έτσι, η εικόνα της σύγχρονης γαλλικής ποίησης αποκτά μεγαλύτερη αντιπροσωπευτικότητα.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]