...Όταν φτάσαμε στο Μακόντο, μετά τον πόλεμο, κι εκτιμήσαμε την ποιότητα του εδάφους του, γνωρίζαμε πως οι τυχάρπαστοι κάποτε θα έρχονταν, αλλά δεν είχαμε υπολογίσει την ορμητικότητά τους. Έτσι, όταν νιώσαμε να ‘ρχεται η χιονοστιβάδα, το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε ήταν να βάλουμε το πιάτο με το μαχαιροπίρουνο πίσω απ’ την πόρτα και να καθίσουμε υπομονετικά να περιμένουμε να ‘ρθουν να μας γνωρίσουν οι νιοφερμένοι. Τότε σφύριξε το τρένο για πρώτη φορά...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
