ΤΟ ΠΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Με τις λέξεις δεν χτίζω κόσμους
ούτε να γκρεμίσω θέλω.
Ένα σπιτάκι φτιάχνω για τα γεράματα,
τώρα είμαι στις πλάκες,
θα πάρει καιρό ώσπου να σηκωθούν οι τοίχοι, να μπουν κουφώματα.
Θέλω τα παράθυρα όλα να βλέπουν στην αυλή μια λεμονίτσα
δίφορη
και μόνο ένα να ανοίγει προς τη θάλασσα, ένα μεγάλο Πί
φωτισμένο καθε βράδυ σαν φάρος να δείχνει τη ρότα στα
καράβια μη χαθούν.
