Ο αιώνας των «Κομνηνών» τελειώνει με τον Ανδρόνικο Κομνηνό που, έξω από τα μεγάλα του χαρίσματα, είχε αποκτήσει με την πολυτάραχη ζωή του μια πολύτιμη πείρα και είχε επισημάνει τη γάγγραινα που κάθε φορά κατέτρωγε την αυτοκρατορία. Πήρε το θρόνο με τη βοήθεια του λαού και σ’ αυτόν στηρίχθηκε, σαν το μόνο ζωντανό κύτταρο της αυτοκρατορίας. Σκοπός του, ν’ ανασυγκροτήσει εσωτερικά το κράτος, ν’ ανορθώσει τα οικονομικά κι όταν θα γινόταν αυτό δυνατό, να χτυπήσει του Σελτζούκους που όλο και προχωρούσανε στη Μ. Ασία απειλητικά. Τ’ αρχοντολόι παραγκωνίστηκε και οι Νορμανδοί καιροφυλακτούσαν...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
