(. . .) Όπως εύκολα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, περιορίστηκα αποκλειστικά σχεδόν στο έργο του Εμπειρίκου, χωρίς να προσπαθήσω να το συνδέσω με τη δυτική λογοτεχνία και να αναζητήσω σε ξένους συγγραφείς ενδεχόμενες πηγές του ποιητή μας. Πιθανώς μια έρευνα προς την κατεύθυνση αυτή, από ένα ειδικότερο, να μας αποκάλυπτε κάποια στοιχεία σχετικά. Πιστεύω όμως ότι η μόνη οφειλή του Εμπειρίκου στη Δύση είναι αυτό που ο ίδιος επανειλημμένως ομολογεί: τα απελευθερωτικά κινήματα της ψυχανάλυσης και του υπερρεαλισμού, ο νέος τρόπος και η νέα αντίληψη για τη ζωή και την τέχνη. Η μορφή και το περιεχόμενο καθορίστηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά από την ποιητική του ιδιοφυΐα και την ελληνοκεντρική του παιδεία. Σοβαρότερη φαίνεται να είναι η έλλειψη ενός εισαγωγικού κεφαλαίου που θα βοηθούσε ενδεχομένως να ανασυσταθεί η εποχή μέσα στην οποία εμφανίζεται ο ποιητής Εμπειρίκος και θα ανέπλαθε τα ποιητικά, ιδεολογικά και κοινωνικά πράγματα που ήταν μοιραίο να αντιμετωπίσει το άγουρο τότε κίνημα του ελληνικού υπερρεαλισμού. Πιστεύω όμως πως σήμερα πλέον υπάρχει επαρκής βιβλιογραφία γι’ αυτού του είδους την ενημέρωση. Ελπίζω εξάλλου πως μέρος της ελλείψεως αυτής καλύπτουν οι σημειώσεις μου. ( . . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]