Μικρός είχα δώσει μια υπόσχεση στον εαυτό μου: Ότι θα έβρισκα τρόπους και δε θα δούλευα υποχρεωτικά ποτέ. Θα ονειρευόμουν, θα χάζευα, θα ταξίδευα, θα χάιδευα τα πιο όμορφα, τα πιο ατίθασα κορίτσια, θα ήμουν ερωτευμένος συνεχώς, θα έμενα πάντα νέος στην ψυχή. Θα ήμουν ερωτευμένος μ’ έναν τρόπο παράφορο, διαρκώς και μ’ οτιδήποτε, ακόμα και με το θάνατο, ακόμα και με την ίδια τη ζωή. Αυτό είχα αποφασίσει για τον εαυτό μου, αν βέβαια μπορεί ν’ αποφασίζει κανείς για τον εαυτό του. Μπορεί; Τώρα που εσύ έφυγες από τη μέση, αυτή η φανταστική υπόσχεση έγινε πρόκληση πραγματική
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
