Αποτελεί σχεδόν προϋπόθεση του σύγχρονου πολιτισμένου βίου το ότι οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε για το παρελθόν μας, να το ανακτούμε και να το κατανοούμε. Αναμφίβολα αυτή η δραστηριότητα σφραγίζει την αντίληψή μας για την πρόοδο και παρέχει ένα κίνητρο, μια δικαιολογία να εντείνουμε τις προσπάθειές μας· δίνει επίσης μια αίσθηση συνέχειας του είδους, ενθαρρύνοντας αλλά και προειδοποιώντας. Το αποτέλεσμα είναι ότι η αρχαιολογία ποτέ δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο σήμερα ως αντικείμενο μελέτης, και μάλιστα κάθε άλλο παρά περιστασιακής, από ένα ευρύ κοινό. Μας αποκαλύπτει τα επιτεύγματα λαών μακρινών από εμάς στον χρόνο και πολύ λιγότερο προηγμένων τεχνολογικά, οι οποίοι όμως είχαν την ικανότητα να δημιουργήσουν καλλιτεχνικά και αρχιτεκτονικά έργα που μπορούν ακόμα να μας εντυπωσιάσουν. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]