Οι διενέξεις και οι συγκρούσεις είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι διεθνείς και ειδικά οι εθνοτικές συγκρούσεις είναι τα πλέον δύσκολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη διεθνής κοινωνία, π.χ. Παλαιστινιακό, Κυπριακό, Κουρδικό σε τρεις χώρες, Βοσνιακό, Κόσοβο, οι συγκρούσεις στον Καύκασο (Τσετσενία, Ναγκόρνο-Καραμπάχ, Ν. Οσσετία, Αμπχαζία) ή στη νότια και νοτιοανατολική Ασία (Σιχ, Κασμίρ, Ταμίλ στη Σρι Λάνκα, Καρένοι και άλλοι στο Μυανμάρ, Μόρο στις Φιλιππίνες). Στις περισσότερες χρόνιες συγκρούσεις, η ειρηνική επίλυση καθίσταται αδύνατη όχι τόσο επειδή είναι πράγματι εντελώς ασυμβίβαστη (μηδενικού αθροίσματος), αλλά κυρίως λόγω της αμοιβαίας δαιμονοποίησης του Άλλου. Το πρώτο μέρος του βιβλίου ασχολείται με τη σημαντική υποκειμενική διάσταση των συγκρούσεων (παραμελημένη στην Ελλάδα που ακόμη βρίσκεται υπό την επήρεια της στενής σχολής του ρεαλισμού στις Διεθνείς Σχέσεις). Το δεύτερο μέρος εξετάζει γιατί δεν επιλύονται οι συγκρούσεις και καθίστανται χρόνιες, παρά το τεράστιο κόστος τους, και σε ποιες περιπτώσεις τερματίζονται οι ένοπλες αντιπαραθέσεις. Το τρίτο μέρος αφιερώνεται στην ειρηνική επίλυση των διενέξεων. Όσο για το τελευταίο μέρος του βιβλίου, ασχολείται με δύο πολύ επίκαιρα ζητήματα: τον εθνικισμό και την αυτοδιάθεση, καθώς και με το ζήτημα της επέμβασης και ειδικά της γνωστής ως `ανθρωπιστικής επέμβασης` σε περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
