Σε καθαρά ποιμαντικό, ιεραποστολικό επίπεδο, η λατρεία της Εκκλησίας είναι ένα ασφαλές πεδίο διαλόγου. Για τη λατρεία η πρόσκληση του Αποστόλου Φιλίππου προς το φίλο του Ναθαναήλ «έρχου και ίδε» ισχύει, εν προκειμένων, ως πρωτογενής υπαρξιακή ανάγκη ιδιαίτερα του σύγχρονου ανθρώπου. Πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι έρχονται για να δουν, να ψηλαφήσουν το Θεό μέσα στην ατμόσφαιρα εμπειρίας που προσφέρει η όντως πλουσιότατη ορθόδοξη λατρευτική μας παράδοση. Αυτό όμως που ζητείται είναι η ενσυνείδητη και ενεργός συμμετοχή των τέκνων της Εκκλησίας στη λατρεία αλλά και η υποβοήθηση των «εκτός» και των «μακράν» σε μια βίωση και «εν πνεύματι και αληθεία», δια μέσου της λατρείας, προσκύνηση του αληθινού και ζώντος Τριαδικού Θεού».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
