Τα αλιεύματα καταλαμβάνουν μια ξεχωριστή θέση στη δίαιτα του ανθρώπου, ιδιαίτερα των κατοίκων των παραθαλάσσιων και των περιοχών που διαβρέχονται από εσωτερικά νερά. Υψηλή βιολογική αξία, μικρή περιεκτικότητα πουρινικών βάσεων, πλούτος σε ανόργανα άλατα και βιταμίνες, μεγάλη πεπτικότητα και άριστες οργανοληπτικές ιδιότητες, αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η βιολογική αξία των ειδών που ανήκουν στην ίδια ζωολογική ομάδα, όπως ψάρια, μαλάκια, μαλακόστρακα κ.λπ. διαφέρει ελάχιστα, από είδος σε είδος. Π.χ. η θρεπτική αξία του σαφριδιού, αυτού του μικρής εμπορικής αξίας ψαριού, που αφθονεί στις ελληνικές θάλασσες, είναι η ίδια με την αντίστοιχη της τσιπούρας, παρά το γεγονός ότι η τιμή πώλησης της τελευταίας είναι 15 έως 30 φορές μεγαλύτερη. Η μόνη διαφορά που υπάρχει, έγκειται στη γευστικότητα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η τσιπούρα έχει νοστιμότερο κρέας. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε ότι η γευστικότητα δεν επηρεάζει τη βιολογική αξία μιας τροφής. Παρά την τεράστια πρόοδο στην παραγωγή τροφίμων και στην επιστήμη της διατροφής κατά τον εικοστό αιώνα, ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Γης υποσιτίζεται, ζώντας κάτω από συνθήκες πείνας. Ακόμα και σήμερα, με την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, χιλιάδες άνθρωποι στον πλανήτη μας πεθαίνουν από την πείνα. Είναι προφητικά τα λόγια του Βούδα: `Ο έρωτας και η πείνα κυβερνούν τον κόσμο`. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]