Η αλήθεια και η ζωή συνδέονται μεταξύ τους μέχρι ταυτίσεως. Η αλήθεια συνυπάρχει με την ζωή. Όταν αποσπάται από αυτήν, παύει ουσιαστικά να υπάρχει· διαψεύδεται. Και η ζωή διατηρείται με την αλήθεια. Όταν αποξενώνεται από αυτήν, πέφτει στην λήθη· αφανίζεται. Αντίθεση της αλήθειας δεν αποτελεί μόνο το ψεύδος, αλλά και ο θάνατος. Και αντίθεση της ζωής δεν είναι μόνο ο θάνατος, αλλά και η λήθη.
Η αλήθεια φανερώνεται και βιώνεται στην ζωή. Όταν δεν βιώνεται στην ζωή, βυθίζεται στην λήθη, στην αχρηστία. Η ζωή νοηματοδοτείται και προσανατολίζεται με την αλήθεια. Χωρίς αυτήν η ζωή στερείται νοήματος και σκοπού· γίνεται ανόητη, ψεύτικη· μεταπίπτει σε άσκοπη περιδίνηση, που ταλαιπωρεί τον άνθρωπο και τον οδηγεί σε ανία και απόγνωση.
Το δόγμα της Εκκλησίας δηλώνει την αλήθεια· την αιώνια αλήθεια του Θεού. Και η αλήθεια του δόγματος είναι φανέρωση ζωής· της αιώνιας, της αληθινής ζωής. Η αλήθεια του δόγματος δεν αποσκοπεί στην ικανοποίηση της περιέργειας του ανθρώπου, αλλά στην καταξίωση της ζωής του. Το δόγμα της Εκκλησίας αποκαλύπτει το θείο είναι. Και η αποκάλυψη αυτή πραγματοποιείται για την ανάλογη συμμόρφωση του ανθρώπινου είναι.
Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται δεκατέσσερα αυτοτελή κείμενα, που γράφτηκαν κατά το πλείστον μέσα στην τελευταία πενταετία και προσεγγίζουν από διάφορες πλευρές τις σχέσεις ορθοδόξου δόγματος και ορθοδόξου ήθους. Από τα κείμενα αυτά συμπεραίνεται εύκολα, ότι η διαμόρφωση της δογματικής συνειδήσεως συνυφαίνεται με την καλλιέργεια του χριστοειδούς ήθους. Και η καλλιέργεια του χριστοειδούς ήθους, του ταπεινού φρονήματος του Χριστού, εμπεδώνει την δογματική συνείδηση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]