Με την "ΚΛΕΑ" συμπληρώνεται η αλεξανδρινή τετραλογία και τα αινίγματα των προηγουμένων μερών -της "ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ" του "ΒΑΛΤΑΣΑΡ" και του "ΜΑΟΥΝΤΟΒΙΛ"- θα βρουν τη λύση τους. Όταν ο Ντάρλυ, ο αφηγητής, γυρίζοντας από την εκούσια εξορία του σ’ ένα ελληνικό νησί, θα ξαναβρεθεί στην Αλεξάνδρεια, η τρομακτική γοητεία της πόλης αυτής θα τον συνεπάρει και πάλι, όμως αυτή τη φορά θα δει τα πράγματα στις αληθινές των διαστάσεις. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, αλλ’ ο αφηγητής ο ίδιος και η οπτική του έχουν αλλάξει. Η Μέλισσα έχει αφανιστεί από τη μνήμη του. Η Ιουστίνη, που τόσο είχε αγαπήσει, δεν ήταν παρά μια αυταπάτη "στηριγμένη επάνω σε λέξεις, πράξεις και χειρονομίες παρεξηγημένες". Η σημερινή Ιουστίνη τον αφήνει αδιάφορο. Έφτασε η ώρα για να μπει η Κλέα στη ζωή του, όπως θα φτάσει η ώρα για το χωρισμό τους και γι’ άλλες ανακαλύψεις και περιστατικά που θα συνθέσουν την πλοκή του βιβλίου και θα ρίξουν πλούσιο φως στα προηγούμενα. Η τελευταία σελίδα του "Κουαρτέτου" έχει γραφτεί, αλλ’ η ζωή - αυτό το "μυθιστόρημα" - συνεχίζεται ατέλειωτα...