"Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη" στο ξενοδοχείο "Cecile" στην Αλεξάνδρεια τον Φεβρουάριο το 1986, όταν ο Γερμανός ποιητής Γιόαχιμ Σαρτόριους πήγε εκεί αποφασισμένος να ανακαλύψει τα ίχνη του Κωνσταντίνου Καβάφη. Εργαζόταν τότε στη γερμανική πρεσβεία στη Λευκωσία, η θητεία του τελείωνε και είχε έρθει η ώρα για το καίριο ταξίδι. Ήθελε να διαπιστώσει αν ήταν οφθαλμαπάτη ή πραγματικότητα η πολιτεία που νόμιζε πως διέκρινε στην αντίπερα όχθη της θάλασσας, ήθελε να εξερευνήσει τα βήματα του Αλεξανδρινού ποιητή. Στο ταξιδιωτικό γραφείο τον υποχρέωσαν να υπογράψει μια υπεύθυνη δήλωση ότι δεν επρόκειτο να ζητήσει αποζημίωση. Το άλλοτε λαμπρό "Cecile", όπου κατέλυε ο Λώρενς Ντάρρελ, ήταν πια ένα ερείπιο. Η κάμαρα ήταν γεμάτη κατσαρίδες και από τη βρύση έτρεχε νερό στη χρώμα της σκουριάς. Αλλά ο Γιόαχιμ Σαρτόριους έμεινε μία εβδομάδα, όσο ακριβώς είχε προγραμματίσει. Από τα τέσσερα παράθυρα του δωματίου είχε θαυμάσια θέα στη θάλασσα. "Από κάτω ήρχονταν οι φωνές κάτι εργατών που γλεντούσαν", Άραβες μεθοκόποι και μαυλίστρες χορεύτριες όλη τη νύχτα στο μπαρ του "Cecile". Όλα ξεπεσμένα, όμορφα. [...]

(απόσπασμα από τον επίλογο του βιβλίου, Σπύρος Μοσκόβου)