Νάρκισσος δεν είναι όποιος θέλει. Πόσοι δεν σκύβουν πάνω στο νερό όπου δεν βλέπουν άλλο από μιαν ακαθόριστη επιφάνεια ανθρώπου. Ο Ζενέ βλέπει παντού τον εαυτό του· οι πιο άστιλπνες προσόψεις τη δική του εικόνα του στέλνουν πίσω· ακόμα και στους άλλους βλέπει τον εαυτό του κι έτσι βγάζει στο φως της μέρας το πιο κρυφό μυστικό τους. Το θέμα όλων των έργων του είναι το επίφοβο θέμα του ειδώλου, της εικόνας, του σωσία, του άσπονδου ομογάλακτου. Το καθένα απ` αυτά τα έργα έχει την παράξενη ιδιότητα να είναι αυτό που είναι και συνάμα το αντικαθρέφτισμα αυτού που είναι. Ο Ζενέ φέρνει στην επιφάνεια ένα γοερό και πυκνό πλήθος που μας βάζει σε αμηχανία, μας συναρπάζει και μεταμορφώνεται ενώπιον του Ζενέ σε Ζενέ. Μα ο Ζενέ δεν είναι ποτέ οικείος, ούτε και με τον εαυτό του. Τα λέει, φυσικά, όλα, λέει όλη την αλήθεια και μόνη την αλήθεια, η αλήθεια όμως αυτή είναι μια αλήθεια ιερή. Δεν είναι ιστορίες οι ιστορίες του...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]