Το κεφάλι μου στηρίζεται ψηλά/ πάνω απ` το λοφίο της σκέψης μου/ σκύβω μονάχα όταν κοιτάζω το βλέμμα μου/ πάνω στο μέταλλο που κρατάει η όψη της./
Την περιμένω./ Την περιμένω να` ρθεί/ με τα μαλλιά και με το στήθος της/ με τα γλυκά σαν λυπημένα μάτια της./ Την περιμένω και αυτή πάντα έρχεται./ Κι εγώ θαμμένος κάτω απ` τις σκιές των μαλλιών της/ εκεί βλέπω να γεννιούνται οι σκέψεις μου. [...]
