Πλήθος ερμηνειών προσεγγίζουν την αλήθεια και σκιαγραφούν ένα πρόσωπο που κοιτάζει την πραγματικότητα κατάματα. Η ικανότητα διαίσθησης των καθημερινών ποιοτήτων που γεννούν αυτό το πρόσωπο νοείται ως αρχιτεκτονική δημιουργία, πρόκειται δε για μια σειρά από απαντήσεις που συγκλίνουν σε μία βασική ερώτηση. Αυτή την βασική ερώτηση πολλοί την αποκαλούν κεντρική ιδέα, άλλοι επιχείρημα, άλλοι σύλληψη. Εδώ θα ονομαστεί συνθετικός άξονας, δρόμος και ανάπτυγμα ιδεών. Θα ονομαστεί όμως ακόμα δημιουργικό χάος, ώστε να αγκαλιάσουμε, τόσο το χαοτικό όσο και το λογικό στοιχείο. Μαζί και εξίσου θα συμπεριλάβουμε αυτά τα δυο στοιχεία σε μια αμφίδρομη διαδικασία -τον σχεδιασμό- που μέσα από πλήθος αναδράσεων μπορεί να μας ταξιδεύει από το χάος στον λόγο και αντίστροφα. Το αρχιτεκτονικό δημιούργημα, έτσι, θα αποτυπώνει κάθε στιγμή την εσωτερική σύσταση της σχεδιαστικής αυτής διαδικασίας, όλους τους διαλόγους, τις παλινδρομήσεις, τις εκκρεμότητες, τις ανησυχίες και τις προσδοκίες, δηλαδή τον συναισθηματικό φόρτο που γεννιέται σε ένα αρχικό μυθικό κενό, κενό που προκύπτει από τις πρώτες έλλογες ανησυχίες μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]