Κισσός
Πουλιά ορθώνουν το ανάστημα σου- Κόρη
σαν ξαφνική γη η μορφή σου ανασκαλεύει
τα σωθικά μου.
Τι μπορώ ν` αφηγηθώ από εσένα- Κόρη
με τα καμπύλα φρύδια και τα έκπληκτα μάτια κάτω
από την καμπύλη τ` ουρανού;
Η δροσιά σου ευωδιαστή αύρα του Αυγούστου.
Σε αγγίζω και ο τόπος μοσχοβολά απ` τον ιδρώτα σου.
Σε φιλώ κι ο τόπος αντιλαλεί τον ανασασμό σου.
Δροσιά που έχουν τα χείλη σου, σαν του αγοριού την ευαισθησία.
Δεν θα σε αφήσω όπως αφήνει η νύχτα τ` αστέρια της.
Θα σου δοθεί μοίρα- μοίρα θα σου δοθεί και χάρη.
