Τα ονομάζουμε μικρούς παραδείσους, τους δίνουμε τον χαρακτηρισμό της όασης, τα φορτώνουμε με κοσμητικά επίθετα και ανακαλύπτουμε στην αγκαλιά τους τη "μουσική" της ηρεμίας και την ανθρώπινη επαφή με συνοδοιπόρους σαν κι εμάς στο ταξίδι της "άγονης γραμμής". Αυτά για εκείνους που τα αγαπούν πολύ και τα θεωρούν παρθένους θησαυρούς στην ελληνική θάλασσα. Υπάρχει όμως και η αντίθετη άποψη που μιλά με σκληρή γλώσσα για το πολύωρο ταξίδι, την απουσία παροχών και υπηρεσιών, τον εγκλωβισμό σε "σχήματα" διακοπών που ανήκουν στο παρελθόν και τόσα άλλα. Η αλήθεια ως συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση και καλύτερα τη γνωρίζουν όσοι μένουν σε αυτό όλο τον χρόνο και όχι μονάχα το καλοκαίρι.
Το δικό μας φωτογραφικά ταξίδι στη θαυμαστή ελληνική Πολυνησία με τίτλο "Άγονη γραμμή" είναι πέρα για πέρα γόνιμο και μοναδικό στο είδος του. Ακόμη και το όνομα πολλών από αυτά τα νησιά ανήκει στις άγνωστες λέξεις, οπότε καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε την περιήγηση από σελίδα σε σελίδα. Όταν όμως ξαφνικά σκεφτείτε τον εαυτό σας μέσα σε μία από αυτές τις εικόνες τότε θα πρέπει γρήγορα να ετοιμάσετε βαλίτσες και να μπείτε και εσείς στο επόμενο δρομολόγιο της "Άγονης γραμμής" για να ανακαλύψετε τον δικό σας προσωπικό θησαυρό.
Γιάννης Ντρενογιάννης, Ιούλιος 2007
