Έχω δοκιμάσει δυο μόλις συνταγές από το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, και το συμπέρασμά μου το έχω βγάλει. Πρόκειται για μια πολύ προσωπική περιπέτεια 3 μαγείρων που διψάνε για το καινούριο, το διαφορετικό, το ασυνήθιστο· δεν κάνουν εύκολες συνταγές για το καθημερινό τραπέζι, κι ας είναι μερικές φορές τόσο οικεία, τόσο βαθιά η νοστιμιά των προτάσεών τους· να, όπως το υπνωτιστικό Umami στο `Τσάι` αρνίσιου ζωμού που συνοδεύει έναν εντελώς ιδιόρρυθμο συνδυασμό καλαμαριού με αρνίσια μυαλά, πέταλα γαρίφαλου τουρσί και αγκινάρες Ιερουσαλήμ. Λεπτότητα και βαθύτατη νοστιμιά δηλαδή, που πολύ θα `θελα να την χαίρομαι στο φλιτζάνι μου μετά τον καφέ στο breakfast!... Και όμως, όσο κι αν φαίνεται περίεργος ο προηγούμενος συνδυασμός, δουλεύει γιατί ξεπερνάει τα εμπόδια που βάζει το μυαλό με τις προκαταλήψεις του χάρη στο εξαιρετικό συνταίριασμα των υφών- υπάρχει και μια ζεστή, αφράτη, μοντέρνα μαγιονέζα που γεφυρώνει τα φαινομενικά ασυμβίβαστα, βάζοντας με το ξινό της μεγάλη ελληνικότητα σ` αυτή τη σπεσιαλιτέ. Δεν θα πω ότι είναι τέλειες αυτές οι συνταγές -τέλειος είναι θεωρητικά μόνο ο Θεός, αν υπάρχει- έδωσα μάλιστα μερικές ιδέες πιθανής εξέλιξης στο δημιουργό της με τη σειρά μου, επειδή μου άρεσε πολύ η ιδέα του· ζωγραφίζουν όμως με γνώση και τόλμη αυτό που κατέκτησαν οι μάγειροι στη μετά τον Ferran Adria εποχή: την ελευθερία τους να εκφράζουν τις κατάδικές τους ευαισθησίες, όπως οι καλλιτέχνες σ` οποιοδήποτε άλλον τομέα της τέχνης. Διαβάστε τα κεφάλαιά του και θα καταλάβετε ότι αυτό το βιβλίο αλλάζει τη νοοτροπία των ελληνικών βιβλίων γαστρονομίας. Εκτός από ελληνικό και φευγάτο, είναι πανέμορφο και αβανγκάρντ φωτογραφημένο· χαίρεσαι να το ξεφυλλίζεις και να εμπνέεσαι... Δημήτρης Αντωνακόπουλος (Δημοσιογράφος - Κριτικός Εστιατορίων στο περιοδικό `Αθηνόραμα`)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]