«Για πολλά χρόνια το θέμα του φύλου μου γινόταν όλο και πιο σκοτεινό και σε κάποιο σημείο έφτασα να πιστεύω ότι ήμουν άντρας. Σχεδόν δεν ήμουν άνθρωπος - ποιος νοιαζόταν για το φύλο μου ή για το σεξ; Ήμουν πλέον ο «νεκρός». Φέτος το καλοκαίρι για να αποφύγω την αποσύνθεση γράφτηκα για πρώτη φορά σε μια πισίνα ενός μεγάλου εκπαιδευτικού ιδρύματος δίπλα από το σπίτι μου. Σκοπός μου ήταν, όπως πάντα, αφενός να ξεγελάσω τους δικούς μου ότι είμαι ζωντανός, επιδεικνύοντας μια μίνιμουμ φυσική δραστηριότητα, και αφετέρου να αποφύγω τη νεκρική ακαμψία. Μέγα λάθος αποδείχτηκε αυτή η πρωτοβουλία. Το πρόβλημα άρχισε όταν τον πρωτοείδα: αυτόν, το pool boy». Η Αφροδίτη Κουμουνδουρέα στο πρώτο της μυθιστόρημα εμφανίζεται αναπάντεχα ώριμη. Μέσα από την ιστορία μιας προβληματικής κοπέλας η συγγραφέας διαγράφει, με εκτυφλωτικό σκοτεινό τρόπο, το οικογενειακό σφαγείο, τον ερωτικό παραγκωνισμό, το παραμιλητό μιας ταραγμένης ψυχής. Μια παρωδία υπαρξιακού θρίλερ, όπου τα αναπάντητα ερωτήματα της μετά θάνατον ζωής μεταμορφώνονται σε γέλια της σάρκας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]