Πρόκειται για την πλέον πρόσφατη μουσική σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη, η οποία βασίζεται σε δύο κύκλους τραγουδιών, τα "Λυρικώτερα" και τα "Λυρικώτατα". Στην επεξεργασία της τελικής μορφής του πιάνου συνεργάστηκαν με τον συνθέτη οι πιανίστες Θέμις Συμβουλόπουλος και Τατιάνα Παπαγεωργίου.
Όπως εικάζεται και από τους τίτλους των κύκλων, ο συνθέτης βρίσκεται στον αστερισμό του άκρατου Λυρισμού. Άλλωστε ολόκληρη τη μουσική του περίοδο από το 1987 έως σήμερα την αποκαλεί Λυρικό Βίο. Και μέσα σ` αυτήν συνθέτει τα τρία πιο πρόσφατα κορυφαία του έργα, τις τρεις λυρικές τραγωδίες (όπερες) "Μήδεια", "Ηλέκτρα" και "Αντιγόνη". Με τα δώδεκα "Melos" για πιάνο ο Θεοδωράκης αποτίει μια ύστατη προσφορά στο βωμό της Μελωδίας.
Ο μελωδικός κόσμος στα "Melos" υποστηρίζεται από απροσδόκητες μετακινήσεις που στο τέλος προσδίδουν ονειρικό χαρακτήρα στη σύνθεση αυτή.
Σε αντίθεση με την αυστηρότητα και την λιτότητα που συναντάμε στη χρήση του πιάνου στα "Πρελούντια", με τα "Melos" ο συνθέτης επιστρέφει στην πιανιστική γλώσσα των ρομαντικών ντύνοντας τις μουσικές του ιδέες με σταλαγμίτες αλλά και με καταρράκτες συγχορδιών και ρυθμών.