(. . .) Το βιβλίο αυτό δεν είναι ακριβώς μια βιογραφία του John le Carre, αλλά μια ανατομία της ένταξης και ταυτόχρονα της απόδρασης από τον «Πύργο» ενός πικραμένου ανθρώπου, που μέσα του στοιχειώνει την περήφανη μοναξιά του Συρανό ντε Μπερζεράκ και την ονειροπόλα δύναμη του Δον Κιχώτη. Με τα βιβλία του ψυχογραφών ψυχογραφούμενος, προσπαθεί να εμφυσήσει στους ήρωές του μια ζωντανή vis vina, μια ζωική παρότρυνση, elan vital, για να ξεφύγει μαζί τους από την καταδυναστευτική και μονοπωλιακή εξουσιαστική «Δύναμη», που συντρίβει κάθε αντίρροπη αντίσταση, πολεμώντας να ανασυντάξει τις χαμένες του προσδοκίες και την αποδραμούσα νοσταλγία και προσπαθώντας να αφυπνίσει κάθε εγρήγορση για να μη του αποδοθεί το υπό του Οιδίποδος «τυφλός τα τ` ώτα, τον τε νουν, τα τ` όμματ` ει». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]