Νερό. Υγρό άοσμο, άγευστο και άχρωμο σύμφωνα με τη Φυσική. Και είναι πραγματικά διάφανο το καθαρό νερό, και μας αφήνει να δούμε σε αρκετό βάθος, ιδιαίτερα όταν κοιτάμε ευθεία μέσα του. Το νερό όμως παίζει με το φως. Το διαθλά, αφήνει κάποια μήκη κύματος να περάσουν και απορροφά άλλα, και όταν το αντικρίζουμε υπό γωνία η επιφάνειά του γίνεται καθρέφτης και παίρνει χρώμα - το γαλάζιο του ουρανού, το μολυβί της καταιγίδας, το χλωμό πράσινο των φρέσκων φύλλων, ρόδινο από το στήθος των φοινικόπτερων. Τα πεσμένα φύλλα της οξιάς το στιγματίζουν κόκκινο, γίνεται λιωμένο χρυσάφι κάθε δύση, ο πάγος και το χιόνι διατρέχουν τις κλίμακες του λευκού και του μπλε, το τοπίο χρωματίζει αχνά την ομίχλη, το ουράνιο τόξο λαμπυρίζει στις σταγόνες της βροχής, στην αχλύ του καταρράκτη. . . Στον θαυμαστό του κύκλο το νερό μεταμορφώνεται ακατάπαυστα, αλλάζει όψεις, αλλάζει καταστάσεις, αλλάζει χρώματα, καθρεφτίζοντας τον κόσμο γύρω του. . . Και τη διάθεσή μας. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]