Ένα ταξίδι στην Κάτω Ιταλία, τον καιρό της παγκοσμιοποίησης, αποκαλύπτει στον επισκέπτη έναν κόσμο που διαμορφώθηκε σύμφωνα με την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων, περί οικουμενικότητας... Έναν κόσμο που φτιάχτηκε με μέτρο τον άνθρωπο. Σε κάθε σου βήμα συνειδητοποιείς ότι δεν βρίσκεσαι απλώς στο απώτατο άκρο της ιταλικής χερσονήσου που στεφανώνει τον κόλπο του Τάραντα, αλλά στη Μεγάλη Ελλάδα, τη Magna Grecia των Ιταλιωτών Ελλήνων... Οι πόλεις με τους ναούς, τα θέατρα, τα αγάλματα και τα άλλα καλλιτεχνικά δημιουργήματα, που βρίσκονται εκεί από τον 7ο αλλά κυρίως από το 6ο και 5ο αιώνα π.Χ., είναι αποτελέσματα του ανήσυχου και δημιουργικού πνεύματος της ελληνικής φυλής. Ακολουθώντας το «δρόμο του ήλιου» στις νέες πατρίδες, οι έλληνες άποικοι θα μεταλαμπαδεύσουν το δικό τους τρόπο σκέψης, το μοναδικό στην ιστορία πνεύμα που δημιούργησε τον αξεπέραστο έως σήμερα πολιτισμό, που με τη δύναμή του θα αφομοιώσει τους νέους κόσμους, με κύριο στοιχείο και μέσο την ελληνική γλώσσα. Είναι η γλώσσα που ομιλείται ακόμη και σήμερα στην Grecia Salentina, τα Grecanika, για τα οποία ο γερμανός γλωσσολόγος Γκέρχαρντ Ρολφς λέγει χαρακτηριστικά: «Η παρουσία της ελληνικής γλώσσας στην Κάτω Ιταλία είναι αδιάκοπη από την αρχαιότητα». Όπου και να πήγαμε στα ελληνόφωνα χωρία της Grecia Salentina, μια ήταν η έκκληση που μας απηύθυναν οι ντόπιοι: «Η γκλώσσα έχει να ζει ...», η γλώσσα πρέπει να ζήσει. Και δεν είναι μόνο η γλώσσα που θέλουν να διατηρήσουν οι Γκρεκάνοι. Με κάθε ευκαιρία δηλώνουν με υπερηφάνεια στον Έλληνα που έρχεται στην περιοχή τους, «Εμείς έχουμε το ίντιο αίμα...». Με νύχια και με δόντια προσπαθούν να διατηρήσουν το τελευταίο που τους έχει απομείνει, τη γλώσσα των παππούδων τους, όπως λένε.(...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]