Φαίνεται πως ο νεαρός Gounod γνώρισε τον "Faust" του Goethe χάρη στη Fanny Mendelssohn. Ο μουσικός είχε δηλώσει πως από το 1839 κι έπειτα δεν αποχωριζόταν ποτέ αυτό το έργο του οποίου ένα αντίτυπο έπαιρνε πάντοτε μαζί του -όπου κι αν πήγαινε, ανεξαρτήτως των περιστάσεων- για να σημειώνει πάνω στα σκόρπια φύλλα τις σκέψεις που του γεννούσε η ανάγνωση και που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες την ημέρα που θα αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει αυτό το θέμα για τη δημιουργία ενός οπερατικού έργου. Πέρασαν είκοσι χρόνια πριν το έργο ξεκινήσει να παίρνει μορφή.
Ο συνοδευτικός τόμος του μουσικού έργου, περιέχει τα κείμενα:
- Fernando Fraga και Blas Matamoro: "Η ιστορία της όπερας: το ιταλικό belcanto" (μτφρ. Γ. Σιδέρης)
- Rafael Banus Irusta: "Μελέτη και σύνοψη: Faust: πειραματισμοί σε ρυθμό βαλς" (μτφρ. Κάτια Σαμπαθιανάκη)
- Λιμπρέτο των Jules Barbier και Michel Carre (1859) στο γαλλικό πρωτότυπο και σε μετάφραση Φωτεινής Βλαχοπούλου
