"...O Bryan, που στη δική του εποχή δεν χωρούσε, εισέβαλλε στις εποχές της δικής μου αναζήτησης, στο ακριβόχρονο σημείο του πεπρωμένου μου. Το πρόσωπό του, στραμμένο στων θησαυρών τα κατάλοιπα, διακοσμούσε τις αίθουσες των συναυλιών, όπως τα νικέλινα αγαλματίδια, οι καθρέφτες και οι τοίχοι νερού στα ακριβά ξενοδοχεία. Είχε ένα γελάκι στο μάγουλο και μια άσπρη κηλίδα στο βραχιολένιο καρπό του..."
