(. . .) Το βιβλίο αυτό, το οποίο, ως διδακτορική διατριβή, έχει κριθεί και βαθμολογηθεί με άριστα, αποτελεί μια σημαντική συμβολή στην επιστημονική έρευνα, την αφορώσα στη φιλοσοφία του Pascal, αλλά και στην έννοια της αγωνίας. Η αγωνία, ως συνυφασμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη και την ανθρώπινη μοίρα, έχει απασχολήσει πολλούς στοχαστές, θρησκευόμενους αλλά και αθεϊστές. Η διάρκεια της ζωής του, αναλύεται ποικιλοτρόπως και προσλαμβάνει διαφορετικές αποχρώσεις στα έργα των στοχαστών και των συγγραφέων που ασχολήθηκαν μ’ αυτήν (Ιερός Αυγουστίνος, Kierkegaard, Heidegger, Nietzsche, Sartre, Goethe, Gide κ.α.). Ο Pascal, ο κατ’ εξοχήν φιλόσοφος της αγωνίας, ο στοχαστής που δεν βρήκε ανάπαυση σωματική ή πνευματική σε καμία φάση της ζωής του, εμβαθύνει στην έννοια αυτή με λόγο ζωντανό και συγκινητικό. Αναλύει τα εσωτερικά γεγονότα και τις καταστάσεις της αγωνιώσας ύπαρξης, πολύ πριν την εμφάνιση του υπαρξισμού. Η ανθρώπινη αγωνία οδηγεί στην αυτογνωσία, στη γνώση του πλησίον και στη θεογνωσία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]