Η πρώτη μας επαφή με τα Βαλκάνια, και ιδιαίτερα με τη Σερβία, έγινε πριν από πολλά χρόνια, μέσα από διαφορετικές διαδρομές και για διαφορετικούς λόγους για τον καθένα μας. Από τα πρώτα μας ταξίδια στη Σερβία και το Κόσσοβο πειστήκαμε ότι τα πράγματα ήταν έτσι όπως τα είχαμε βιώσει μέσα από ταινίες, βιβλία, μουσικές. Τα Βαλκάνια, αυτός ο τόπος που η κουλτούρα της Δύσης και της Ανατολής έσμιξαν, άλλες φορές βίαια και άλλες αρμονικά, είναι ένας χώρος έντονων αντιθέσεων και συναισθημάτων. Η διάθεση των κατοίκων για ζωή, γλέντια και έρωτα αλλά κυρίως η υπερηφάνειά τους και η δύναμή τους να αντιμετωπίζουν τις τραγικές καταστάσεις με χιούμορ, σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική των χάλκινων, συνθέτουν έναν χαρισματικό και πολύ ιδιαίτερο τόπο που σε προκαλεί να τον γνωρίσεις σε βάθος.

Η απόφαση να πάμε εύκολη – πώς όμως; Αυτοκίνητο, αεροπλάνο; Ή μήπως με έναν λιγότερο συνηθισμένο τρόπο που θα μας εναρμόνιζε με την ανεμελιά του τόπου και θα μας έφερνε πιο κοντά με τους ανθρώπους όλης της πρώην Γιουγκοσλαβίας; Τότε γεννήθηκε η ιδέα για ένα παράδοξο ταξίδι – φωτογραφικό οδοιπορικό, από την Καλαμάτα στη Σερβία με μία Vespa. Έτσι θα μας δινόταν η ευκαιρία να ολοκληρώσουμε την εικόνα μας για τα Δυτικά Βαλκάνια. Ένα ταξίδι για δύο άτομα, μέσω Πάτρας με πλοίο για Βενετία, ένα μικρό πέρασμα από τη Σλοβενία για να μπούμε στην Κροατία. Οι Δαλματικές ακτές στο πλάι μας, και μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα μπροστά μας...

Σταθμοί μας: Pula, Rijeka, Zadar, Dubrovnik, Split. Ακολούθησαν το Kotor και η Budva του Μαυροβουνίου, με τελικό προορισμό το χωριό Guca της Σερβίας, όπου κάθε καλοκαίρι διοργανώνεται ένα διαφορετικό φεστιβάλ με βαλκανικό ταμπεραμέντο. Εκεί, όπου οι ήχοι των χάλκινων πνευστών αγγίζουν τις ψυχές και απογειώνουν τις αισθήσεις, ήταν ο τόπος συνάντησης με φίλους και γνωστούς μας. Κληρονομιά μας, η φωτογραφική συλλογή ενός ταξιδιού εμπνευσμένου από τη δίψα για ζωή που έχουν όλοι όσοι νιώθουν Βαλκάνιοι.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]