Επτά φορές θα πονέσει η ίδια ιερή μήτρα. Επτά ζωές θα δεθούν σε ένα πρωτόγνωρο ταξίδι που η ανάσα γίνεται όνειρο και το όνειρο σκυτάλη που αλλάζει χέρια. Οι Μοίρες γνέθουν, ψέλνουν, προφητεύουν την μοίρα του καθενός. Τους δίνουν οδηγίες για να μη χαθούν. Μα εγώ ως ψυχή πετώ από κορμί σε κορμί, εισχωρώ σε υπάρξεις και αφήνω μάτια για να αντικρύσω νέα. Αυτό είναι το ταξίδι μου. Να αγγίξω χέρια και να κατοικήσω σε άλλους εαυτούς. Να προσκυνήσω διαφορετικούς Θεούς και να ενωθώ με διαφορετικά μισά. Μια ιστορία που από την πένα της γεννιούνται βασιλιάδες και δούλοι, ποιήτριες και πόρνες και ταξιδεύουν στο χωροχρόνο μέσα από περάσματα, στοές και μεταβάσεις. Μεταβάσεις σωμάτων που αναζητούν τη λύτρωση. Ψυχές που χάνονται στους λαβύρινθους της ζωής. Και η ψυχή ταξίδεψε, ένωσε τον κύκλο, κηλίδωσε επτά ζωές και γύρισε πίσω στους βράχους μα δεν βρήκε τα πέπλα. Είχαν γίνει χειρόγραφα ονείρων που αφέθηκαν στον άνεμο, σε έναν άλλο βράχο. Στο βράχο του Λυκαβηττού. . . Επτά ψυχές χάθηκαν και έγιναν επτά ζωές. Σε επτά σώματα μπήκαν και έμειναν κάμποσες βραδιές. Από την αρχαιότητα τριγυρίζουν ψάχνοντας κάτι απεγνωσμένα. Λαχταρούν μια ζωή αγνή, τέλεια. . . Άραγε την βρήκαν; Άραγε άνοιξαν τη σωστή πόρτα; Ή μήπως έκαναν τα ίδια λάθη;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
