Μέσα από 33 ιστορίες, φαινομενικά αυτοτελείς αλλά κατά βάθος με μια συνέχεια μεταξύ τους, ο Ίνγκο Σούλτσε μιλάει για το σήμερα του ρώσικου λαού στην Αγία Πετρούπολη. Με μια εντυπωσιακή ευρηματικότητα, άλλοτε τρυφερή κα άλλοτε απάνθρωπα σκληρή, άλλοτε μακάβρια και άλλοτε διασκεδαστική, κατορθώνει να παρασύρει τον αναγνώστη του πότε σε μια αλυσίδα συνειρμών και πότε σ` έναν λαβύρινθο συναισθημάτων, όπου η σκέψη δεν προλαβαίνει να ακολουθήσει τις εικόνες. Μ` ένα λόγο σαρκαστικό και δυνατό -φόρο τιμής στους μεγάλους της ρώσικης παράδοσης, από τον Γκογκόλ, στον Πάστερνακ και από την Τσέχοφ στον Ναμπόκοφ- ο Σούλτσε περιγράφει τη μοναξιά και την «ταπεινή» καθημερινότητα ενός λαού που έχει επιπλέον την αίσθηση ότι η ζωή κυλά επειδή πρέπει να κυλήσει, αφήνοντας στον αναγνώστη μια πικρή γεύση για το σήμερα ενός λαού με τέτοια ιστορική ταυτότητα...
Το βιβλίο που έκανε γνωστό το όνομα του Σούλτσε σε όλο τον κόσμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]