Η απαλλαγή από τη λύπη δεν είναι αυτοσκοπός για τον άνθρωπο, αλλά την επιδιώκει κανείς, για να ανοίξει χώρο μέσα του, ώστε να εγκατοικήσει εκεί η ευδόκιμη λύπη. Αυτή η ευλογημένη λύπη μπορεί να γίνει γόνιμο έδαφος, στο οποίο αργότερα θα φυτρώσει η αληθινή χαρά των «κατά Θεόν και εν Χριστώ, πενθούντων». Είναι η χαρά αυτή, η οποία στη γλώσσα των Πατέρων της Εκκλησίας μας ονομάζεται «χαροποιόν πένθος» ή «χαρμολύπη». Είναι δηλαδή, η μετάνοια και η αίσθηση της απομάκρυνσης του ανθρώπου από τις προδιαγραφές της δημιουργίας του, από τη ζωή της Τριαδικής και αιώνιας Αγάπης.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
