Η τέχνη είναι μια λειτουργία συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση. Σκοπός για τον δημιουργό της είναι η απόδραση από μια δυσάρεστη πραγματικότητα, η έκφραση μιας επιθυμίας, η διατύπωση μιας διαμαρτυρίας. . . Ειδικά η ψυχολογία της τέχνης εξετάζει την «καλλιτεχνική δημιουργία» ως θεραπευτικό εργαλείο για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Η μουσικοθεραπεία, η χοροθεραπεία, η παιγνιοθεραπεία, η εικαστική θεραπεία κ.λπ. συνθέτουν και περικλείουν ολόκληρη την ψυχοθεραπευτική διαδικασία μέσω της τέχνης. Οι εμψυχωτές-θεραπευτές που υιοθετούν αυτές τις τεχνικές ενδιαφέρονται να αναλύσουν, αφενός, πως λειτουργεί αυτή η διαδικασία στο θεραπευτικό πλαίσιο και, αφετέρου, πως η αντίδραση σε ένα καλλιτεχνικό αντικείμενο οδηγεί αναπόφευκτα στην παρατήρηση ή και στην ενδοσκόπηση του παρατηρητή του. Ο πρώτος τόμος αυτού του έργου είναι καρπός της επιστημονικής και πνευματικής ευαισθησίας, αγάπης και συναντίληψης σημαντικών -νέων αλλά και παλαιότερων- επιστημόνων καθώς και διακεκριμένων καλλιτεχνών, οι οποίοι ασχολούνται είτε θεωρητικά είτε πρακτικά με τη δημιουργικότητα και την τέχνη ως μέσο θεραπείας. Οι συγγραφείς αυτοί μέσα από τα κείμενά τους παρουσιάζουν τον θεωρητικό-ερευνητικό χαρακτήρα της δημιουργικότητας και ταυτόχρονα προσεγγίζουν με διεπιστημονικό τρόπο τις θεραπείες μέσα από την τέχνη. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]