Γόνος πλούσιας οικογένειας της Σύρου, την εποχή της ακμής της, εξιστορεί πώς έφτασε στη δεινότατη θέση να είναι ερωτευμένος με τη γυναίκα του, έστω κι αν πέρασαν...οκτώ μήνες από το γάμο τους. Παρ` ότι την παντρεύτηκε όχι από έρωτα, ακριβώς επειδή δεν του άρεσε καθόλου η κατάσταση του ερωτευμένου, η ίδια κατάφερε με καπρίτσια, τη δήθεν αδιαφορία της και τα θηλυκά τερτίπια της να τον κάνει να βρίσκει τα πάντα -εκτός από αυτήν- τόσο άνοστα, ανούσια και πληκτικά ώστε να παραπονιέται ακόμα και για το ότι «ήτο ανάλατη και η λακέρδα». Ο Εμμανουήλ Ροΐδης (1836-1904), ο συγγραφέας της «Πάπισσας Ιωάννας», δίνει σ΄ αυτή τη νουβέλα, με το γνωστό δηκτικό, σατιρικό κι εύστοχο πνεύμα του, ένα από τα απολαυστικότερα κείμενα της λογοτεχνίας μας, καταγράφοντας συγχρόνως το κλίμα και τη νοοτροπία μιας ευρωπαϊκού ύφους ελληνικής εστίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]