Το βιβλίο του Θανάση Τζούλη, καθηγητή της ψυχολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, προσπαθεί να συζεύξει την ψυχανάλυση με την κριτική της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα, εφόσον η τέχνη, όπως ξέρουμε από την εποχή του Πλάτωνα απορρέει κυρίως από το ασυνείδητο του δημιουργού.

Ο συγγραφέας συνδυάζει στο θεωρητικό μέρος τη μεθοδολογία της ψυχοκριτικής εργασίας με τη συγκεκριμένη ανάλυση του έργου των συγγραφέων χρησιμοποιώντας ψυχαναλυτικές εργασίες όπως είναι οι: "Ερωτική ενόρμηση και καλλιτεχνική δημιουργία", "Ερωτισμός και αποσπασματικότητα στο έργο του Σολωμού", "Η ηδυόνειρος φωνή του Ανδρέα Κάλβου", "Το μητρικό μορφοείδωλο στο έργο του Βιζυηνού", "Παλαμάς και ψυχανάλυση-ψυχογένεση της τέχνης", "Ανάγκη και επιθυμία στο έργο του Μ. Καραγάτση", "Τα όνειρα οδηγούν το χέρι στη γραφή", "Υπερρεαλισμός και ψυχανάλυση", "Η παραμυθία της ποίησης και η αγιότητα του σώματος", "Επιστροφή στα μητρικά νερά", "Ο μύθος του σώματος", "Το σημαίνον "νερό" στην "Αντιόπη"", "Η ηθική της γλώσσας", "Λογοτεχνικό κείμενο και ψυχανάλυση", "Επαναπροσδιορισμός του όρου "παιδική λογοτεχνία"-ψυχαναλυτική εκδοχή".