Η σειρά διαλέξεων που παρουσιάζεται εδώ αποτελεί μια μορφή συμμετοχής του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς στον εορτασμό των 150 χρόνων από τη γέννηση του Φρόιντ. Η συζήτηση για τη σχέση ψυχανάλυσης και Αριστεράς δεν μπορεί σήμερα να ξενίσει κανέναν. Μέσα από μια περιπετειώδη πορεία, όπου περίοδοι αμοιβαίας καχυποψίας ανάμεσα στις δύο αυτές τροπικότητες σκέψης και πρακτικής εναλλάσσονταν, με περιόδους υπερβολικής αισιοδοξίας ως προς το συνθέσιμο των αντίστοιχων εγχειρημάτων, τα πάθη φαίνεται να έχουν καταλαγιάσει και ένα είδος συναίνεσης έχει επικρατήσει: ούτε η οπτική του Φρόιντ μπορεί να αναχθεί στην οπτική του Μαρξ ούτε εκείνη του Μαρξ σε αυτή του Φρόιντ. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι υπάρχουν στεγανά που καταστατικά εμποδίζουν κάθε δυνατότητα αμοιβαίας γονιμοποίησης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]