(. . .) Ο `ψηφιακός τοπικισμός` δεν προσβλέπει στην τοπική ταυτότητα ως αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, ούτε στοχεύει στη διαμόρφωση «τοπικών» αρχιτεκτονικών ιδιωμάτων ψηφιακά «εμπλουτισμένων». Ο `τοπικισμός` είναι θεωρητική πρόθεση, που αντιλαμβάνεται το τοπικό ως συνεχή διευθέτηση, αποτέλεσμα του συσχετισμού δυνάμεων επί του πεδίου. Η μεταβολή δεν προκύπτει από την επιβολή ενός εξωτερικού μοντέλου αλλά από την αναδιάταξη της πάντα πρόσκαιρης ισορροπίας αυτών των δυνάμεων, την εμφάνιση νέων, την απόσυρση παλαιότερων. Αυτό που μοιάζει σταθερό, κρύβει μέσα του τις δυνατότητες αλλαγής του. Είναι στιγμιαία επίλυση εντάσεων, αντιθέσεων, αντιφάσεων. Το πρόθεμα `ψηφιακός` εισάγει την ψηφιακή πραγματικότητα σε αυτήν την αντίληψη του τοπικού ως πεδίου δυνάμεων, προτάσσοντας το `δικτυακό παράδειγμα`, που θεωρείται το νέο ηγεμονεύον σχήμα μέσα από το οποίο σκεφτόμαστε τη σχέση μας με τις πραγματικές συνθήκες ύπαρξής μας. Η τοπικότητα είναι τοπικότητα σε δίκτυο. Έτσι, οι δυνάμεις επί του πεδίου έχουν όχι μόνον τοπική αλλά και δικτυακή συνιστώσα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]