Μελετώντας κανείς τον χρόνο μπροστά του, μελετά καλύτερα αυτόν που πέρασε. Πώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί μία τέτοια φράση; Μία δόκιμη ερμηνεία είναι η ακόλουθη. Αξιοποιώντας παραγωγικά τον χρόνο του ο άνθρωπος, με τα μέσα που διαθέτει και τα οποία σωρευτικά πολλαπλασιάζονται από την μελέτη και την έρευνα, οδηγείται σε προηγμένη τεχνογνωσία και επιστήμη. Αυτή τώρα η προϊούσα γνώση τού δίνει την δυνατότητα να διερευνήσει το παρελθόν και τα έργα παραγωγής του (πολιτισμού, πνεύματος, οργάνωσης κλπ.). Οπότε και καλύτερα να τα αποτιμήσει και αξιοποιήσει. Αυτό ουσιαστικά προσπάθησε να διερευνήσει και παρουσιάσει η παρούσα μελέτη και αυτό εφάρμοσε μέσα στα όρια τα οποία είχε στην διάθεση της. Έτσι διαμορφώθηκε σε μελέτη ωριμότητας τεχνολογικής για την σπουδή και την έρευνα των έργων ωριμότητας του παρελθόντος. Με άξονα αναφοράς τα κειμενικά έργα-σταθμούς της χριστιανικής γραμματείας, ιδιαίτερα εκείνα που δομήθηκαν με τα στοιχεία της ελληνικής γλώσσας. Τα οποία ταυτόχρονα υπάρχουν και ως κειμήλια και κομβικά σημεία ολόκληρης της χριστιανικής κοινότητας, ακόμη και της παγκόσμιας. Η μελέτη μας λοιπόν επιχείρησε να αξιοποιήσει την θεωρητική και εφαρμοσμένη προοπτική της συσσωρευμένης μέχρι σήμερα τεχνογνωσίας για να εμβαθύνει, να αναλύσει και να επικουρήσει σε θέματα μελέτης και αξιοποίησης του ανεκτίμητου αυτού θησαυρού, τόσο εν γένει της Θεολογίας, όσο ειδικότερα των σημαντικών θεολογικών κειμένων, τα οποία εγκολπώνει η Πατρολογία. Και με εφαλτήριο αυτόν τον θησαυρό να προχωρήσει και να διευρυνθεί σε ζητήματα έρευνας και ανάλυσης που αφορούν τις συλλογές κειμένων γενικού περιεχομένου. Η γόνιμη αυτή σύζευξη οδήγησε σε εύφορο πεδίο καινούργιων στοιχείων, εφαρμογών, μοντέλων κλπ. τα οποία παρουσιάζονται στην έκταση της εργασίας αυτής, αλλά και σε επόμενα στοιχεία, δεύτερης γενιάς, τα οποία ακολουθούν ως πορίσματα του έργου αυτού.
Η εργασία που παρουσιάζεται εδώ μπορεί να αποτελεί την απαρχή μίας καινούργιας γενιάς έργων ή ακόμη να εντάσσεται σε μία τέτοια γενιά. Γενιά που καλωσορίζει κάθε πραγματικά προοδευτικό νέο στοιχείο, χωρίς να θεωρεί πρόοδο ό,τι απλά διαφέρει από τα προηγούμενα του.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]