Ο ίδιος θεωρούσε τις δύο αυτές νουβέλες, "Ψηλή σηκώστε στέγη, ξυλουργοί" και "Σίμορ, συστατικά στοιχεία" ό,τι καλύτερο είχε γράψει. Πρόκειται για τα τελευταία κείμενα που ο Σάλιντζερ δημοσίευσε σε μορφή βιβλίου με πρωταγωνιστές τους δύο μεγάλους αδελφούς της οικογένειας Γκλας, τον Μπάντι και τον Σίμορ- το 1964, κι έκτοτε αποσύρθηκε απ` το λογοτεχνικό στίβο, αποφεύγοντας κάθε εσκεμμένη επαφή με τη δημοσιότητα.

Στο "Ψηλή σηκώστε στέγη, ξυλουργοί", ο Μπάντι Γκλας, συγγραφέας και alter ego του Σάλιντζερ, περιγράφει τα ξεκαρδιστικά παράπλευρα δράματα του επεισοδιακού γάμου του μεγάλου του αδελφού, Σίμορ. Με το ίδιο σπιρτόζικο ύφος και το κράμα τρυφερότητας κι αποξένωσης που διαπνέει το "Φύλακα στη Σίκαλη", η ανεκδοτολογική αυτή νουβέλα κατορθώνει να σμιλεύσει -μέσα από τετριμμένες τραγωδίες, μικροπρεπείς εντάσεις και πολύ πάθος- το ακατέργαστο διαμάντι που είναι η πρόζα του Σάλιντζερ. Όσο για τον "Σίμορ" -για πολλούς το απαύγασμα της τέχνης του κι ένα αδιαφιλονίκητο αριστούργημα συνειδησιακής ροής- είναι το στοργικό ποτρέτο του πρεσβύτερου αδελφού Γκλας, διά χειρός και πάλι του αδελφού του Μπάντι.

Αντιγράφοντας ένα από τα σπανιότατα και δημοσιευμένα μόνο στις πρώτες ανατυπώσεις του βιβλίου κείμενα του Σάλιντζερ για τις εν λόγω νουβέλες: "Όσο κι αν αποκλίνουν σε κλίμα ή σκοπό, και οι δύο αυτές ιστορίες καταγίνονται επιτακτικά με τον Σίμορ Γκλας, τον κύριο χαρακτήρα μου στην ημιτελή ακόμα σειρά μου για την οικογένεια Γκλας. [...] Παραδόξως, οι χαρές και η ικανοποίηση που μου προσφέρει το να γράφω για τους Γκλας αυξάνουν και βαθαίνουν με τα χρόνια. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί, ωστόσο. Τουλάχιστον όχι έξω απ` το καζίνο της μυθοπλασίας μου"